आज काल मी फिरत असते वाऱ्याच्या रस्त्यावर,
शोधात असते आठवणी पाला पाचोळ्यावर,
मन माझे कुठे तरी पळून गेले आहे,
आणि मी फक्त जागतिये काही उधार श्वासांवर...
हट्टाने बाधलेले घरटे आणि मांडलेला संसार,
उधळलेल्या सावल्या अन घुसमटलेला हुंकार,
काहूर जेव्हा उठते ठायी,
तेव्हा पटते, हाताचे सोडून आहे मी पळत्याच्या मागावर...
बस्स जागतिये काही उधार श्वासांवर...
आता काय विचार करते कळेनासे होते,
हसण्याच्या वेळी उगाच भरून येते..
गुलाबाचे सुगंध आता सरू लागले,
मागे उरले काटेच काटे...
दूर पाहते आकाशाच्या वर,
कुठून कानी पडतो का आशेचा स्वर,
जोवर आहे त्या विधात्याचा आधार,
तोवर माझ्या प्रयत्नाचा भार..
बाकी स्व-सोडून आता सर्व काही,
त्या जन्मदात्याच्या ऋणाची होऊ कशी मी उतराई..
ithe hi comment takavi ki nako samajla nahi pan poems fakt emotional aani dukhyachya ka??? inspirational ka nahi?? i mean aatachya age madhe we need more of inspiration and less of emotions as we are havin multiple options to lead our life... so as a suggestion post some inspiration like 'Japat kinara sheed sodane naa manjoor' from sandeep salil... ki kahi vishesh karan emotions sathi???
ReplyDeleteFirst of all, I cant write on requirement. I just pen those words which come to mind. That time I dont think if its motivating/demotivating someone. I just write n write n write.
DeleteActually I want this blog whole n sole only for stories n not poems, but still I coudnt resist myself from posting some of poems. and then I just post it.
But if I think frm reader's side, you r right. People need some inspirational, some motivational words. Words work like healers so I will definitely keep your word in my mind and would like to act upon.
Btw, I am telling you this again - do not hesitate to put any n every comment. B frnk n comment whatever comes to your mind here.
Thanks.