चांदणं - ५

आदित्य लायब्ररी मध्ये काही पुस्तक शोधात होता. अगस्ती प्रश्नपत्रिकेच्या ढिगाऱ्यात बुजून गेला होता. अगस्तीच तेवढा त्यांच्यामध्ये एकदम किडू होता. खूप रट्टा मारायचा, आणि मार्क्स पण मिळवायचा. बाकी सर्व जण म्हणजे मधल्या फळीतले. धड स्कॉलर पण नाही आणि ढ पण नाहीत. श्रेयू मात्र हुशार होती ती बाकीच्या कलागुणांमध्ये. ती कॉलेजच्या सर्व कार्यक्रमामध्ये सहभागी असायची. आणि आभा ! आभा तर आपली फक्त आदित्य आदित्य करत रहायची. शेवटच्या वर्षाला असताना आदित्य ने C. A . करायचं ठरवलं. त्याप्रमाणे त्याने अभ्यासाची तयारी चालू केली. तसा तो अभ्यासक्रम खूपच अवघड होता. पण आदित्य ने ठरवलं होत कि कसही करून हि परीक्षा पास व्हायची. दोन-चार वर्ष इथे नोकरी करून परदेशामध्ये जायचं. शेवटच्या वर्षी पूर्ण ग्रुपनेच आप आपली दिशा ठरवली होती. श्रेयू एम.कॉम. करणार होती. अगस्ती तर पी.एच.डी ची तयारी करायला लागला होता. संजय सायकोलॉजी मध्ये उच्च शिक्षण घेणार होता. पण आभा ची अशी काही दिशा ठरेना. आणि तशी तिला काही काळजी पण नव्हती. तिचे वडील एकदम श्रीमंत होते, त्यामुळे तिला ज्या कोर्स ला अडमिशन घ्यायचं असेल तिथे त्यांनी  तिला घेवून दिल असता.

पण त्या दिवशी सर्व जण लायब्ररी मध्ये होते. आभा आणि श्रेया त्यांच्या एका सरांकडे पुस्तक घेण्यासाठी गेल्या होत्या. तेव्हा तिथे सरांचे एक मित्र आले होते - प्रोफेसर चंद्रचूड.  ते नाटक- शोर्ट फिल्म-डोक्युमेंट्री यामध्ये काम करत असत. तर त्यांना एका सह-नायिकेचा शोध होता. त्यासाठी ते आपल्या मित्राच्या कॉलेजमध्ये काही नवीन talent सापडत का ते पाहायला आले होते. आणि तेवढ्यात श्रेयू आणि आभा तिथे पोचल्या. प्रोफेसर चंद्रचूड ला आभा बघताच क्षणी  भावली. त्यांनी तिला लगेच विचारलं कि तू माझ्या एका नाटक्मध्ये सह-नायिकेच काम करशील का? ती एकदम शॉकच झाली आधी. पण नंतर तिच्या सरांनी शांतपणे बसून चर्चा करण्याविषयी सुचवलं.

आभा आणि श्रेया, दोघीनिसुद्धा बरेच प्रश्न विचारले. कथनक काय आहे, काम कशा प्रकारच आहे, ते आउट डोअर आहे कि तिथेच होणारे,आणि मग त्याच्या वेळा वगैरे वगैरे. प्रोफेसर ने पण तिच्या अक्टिंग च्या अनुभवाविषयी विचारलं. जेव्हा त्यांना कळाल कि तिने पुरुषोत्तम मध्ये लीड रोल केला होता आणि त्यांना ४ थ्या क्रमांकच बक्षीस मिळालं तेव्हा ते खूपच खुश झाले. त्यांनी लगेच सांगितलं कि यावेळी पुरुषोत्तम मध्ये स्त्री वाडी खूप नाटके होती आणि त्यामध्ये पहिल्या क्रमांकाच्या कोलेज ने जे नाटक सदर केल त्याची नायिकाच माझ्या नाटकाची नायिका आहे. सर्व गप्पा झाल्यावर प्रोफेसर ने तिला स्वताच कार्ड दिल आणि विचार करून काय ते संग असाही सांगितलं.

अभाच्या घरी तसा तिला विरोध बिलकुल झाला नसता आणि तिची दिशासुद्धा ठरली नव्हती. पण तिला ह्या नाटक-सिनेमा क्षेत्रामध्ये जवस वाटत नव्हता. पण शेवटी ग्रुप मध्ये चर्चा करून सध्या जोपर्यंत काही ठरत नाही तोपर्यंत हे नाटक time pass म्हणून कराव असा ठरलं. त्याप्रमाणे तिने प्रोफेसर ना फोन करून तिची मंजुरी कळवली. आणि परीक्षा झाल्या झाल्या ती काम चालू करायला तयार आहे असाही सांगितलं.

प्रोफेसर ने तिला पुढल्या भेटीमध्ये बाकीची माहिती देण्याविषयी सांगितलं. 

यथावकाश सर्वांच्या परीक्षा संपल्या. सर्व जण आपआपल्या मार्गी लागले. अभाच सुद्धा नाटक सुरु झाल. हळू हळू सर्व जण पांगले. आधी आठवड्याला भेटायचे मग एक महिन्याला.. नंतर तर कोणाच्या वेळसुद्धा जमत नसत. पण आभा आणि आदित्य एकमेकांच्या संपर्कात होते. भेट नाही व्हायची पण फोन मार्फत नेहमीच ते संपर्कात होते. ती नेहमी त्याला तीच नाटक पाहायला बोलवायची पण त्याचा  C . A . चा अभ्यासक्रम त्याला बाहेर पडू देत नव्हता. 

दरम्यान आभाने सुद्धा आपल कॅरिअर नाटक-सिनेमा क्षेत्रामध्ये करायचं ठरवून टाकलं होत आणि ती तीच काम एन्जोय करत होती.

C . A . ची पहिली परीक्षा झाली आणि काबुल केल्याप्रमाणे आदित्यने आभाच नाटक पाहायला जायचं ठरवलं. खूप दिवस झाले सर्व जण भेटले नव्हते, म्हणून आदित्य ने सर्वांनाच जमवल यावेळी. फुल धम्माल करायची ठरली.  

नाटक सुरु झाल. आभाच्या एन्ट्री नेच नाटकाची सुरुवात होती. खरच आभा खूपच कसलेल्या कलाकारासारखी काम करत होती. सर्वांनाच चांगल वाटत होत. इंटर्व्हल नंतर मुख्य नायिका प्रवेश करणार होती. पोपकोर्न, कोक घेवून सर्व जण परत उर्वरित भाग पाहायला बसले. मुख्य नायिकेची एन्ट्री झाली आणि आदित्य एकदम आवाक झाला. मुख्य नायिका जान्हवी होती.